Μπορούμε να χωρίσουμε την παχυσαρκία σε τρεις μεγάλες κατηγορίες.
1 Απλή παχυσαρκία η οποία προέρχεται από υπερβολική λήψη τροφής.
2. Αδενική παχυσαρκία η οποία προέρχεται από κακή λειτουργία των αδένων έσω εκκρίσεως.
3 Παχυσαρκία η οποία προέρχεται ψυχολογικούς λόγους πού οδηγούν στην πολυφαγία.
Οι ψυχολόγοι λένε ότι αυτό που εκφράζεται με την λέξη «τρώγω» έχει πολλά νοήματα ουσιαστικά και συμβολικά.
-Τρώγω για να τραφώ.
-Τρώγω για να δείξω τις φιλικές μου διαθέσεις, κάνω ομοτράπεζό μου αυτόν που θεωρώ φίλο και ίσον μου.
-Προσφέρω τροφή για να δείξω φιλία «φιλεύω».
Αυτές όλες οι έννοιες δίνουν στο φαγητό μια ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητά μας.
Όμως υπάρχουν και πολλές άλλες καταστάσεις άγχους και νευρικής έντασης στις οποίες χρησιμοποιείται το φαγητό ως υποκατάστατο.
Υπάρχουν άνθρωποι που εξομοίωσαν την μητρική στοργή με το τάισμα από την μητέρα και δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν απ’ αυτήν την εξομοίωση. Κάθε φορά λοιπόν που επιζητούν ένα καταφύγιο αγάπης και στοργής καταφεύγουν στο φαγητό.
Η καταφυγή στο φαγητό, λένε οι ψυχολόγοι, ισοδυναμεί με αναζήτηση καταξίωσης και επιβεβαίωσης για την ζωή. « Μπράβο είσαι καλό παιδί » λένε πολλοί γονείς στο παιδί που έφαγε όλο το φαΐ του. Αργότερα εκείνος που ζητάει ένα μπράβο, αν δεν το πάρει από αλλού ή δεν το παίρνει όσο συχνά το θέλει θα καταφύγει στο φαγητό. Κάπου στο βάθος του μυαλού του ακούγεται η γνώριμη φωνή της μαμάς που του λέει:
- Μπράβο που τρως όλο το φαγητό σου, είσαι καλό παιδί!!!
Άλλη αιτία πολυφαγίας κατά τους ψυχολόγους είναι μία στεναχώρια ή απογοήτευση ή αγανάκτηση.
Μερικοί τρώνε όταν θυμώνουν και αντί να δαγκώσουν αυτόν που τους εξόργισε δαγκώνουν τις τροφές και μάλιστα σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις και μάλιστα αν έχουν συνειδητοποιηθεί από το παχύσαρκο άτομο, χρειάζεται ριζική αλλαγή στην ψυχολογία, με την βοήθεια ειδικών, για να μπορέσει κανείς να φθάσει κάποτε σε ένα φυσιολογικό βάρος.