Από τα πολύ παλιά χρόνια οι μαμάδες και οι γιαγιάδες τραγουδούσαν «Ζήτω το νερό, ζήτω το νερό που καθαρίζει και ομορφαίνει» για να μετατρέψουν σε ευχαρίστηση, την αγγαρεία του μπάνιου.
Το ΝΕΡΟ, πόσο παράξενα παραμελημένη αλήθεια είναι αυτή η περιουσία που έχουμε και που πηγάζει μέσα από τη γη μας…  Ο χρυσός, το διαμάντι, η πλατίνα θα μπορούσαν να εξαφανιστούν από τη γη χωρίς κανείς να υποφέρει στη ζωή του. Βέβαια θα επακολουθούσαν αναπόφευκτοι οικονομικοί ή βιομηχανικοί κλονισμοί και μερικοί λαιμοί στολισμένοι ή χέρια γεμάτα δακτυλίδια, δεν θα συγχωρούσαν αυτή την εξαφάνιση. Αλλά το νερό, με την τόσο κοινή όψη του, δεν θα μπορούσε να καταργηθεί από την επιφάνεια της γήινης σφαίρας, χωρίς να σταματήσει πολύ γρήγορα ΚΑΘΕ ΖΩΗ.
Πρόσφατες μελέτες έχουν αποδείξει ότι το νερό του μπάνιου δεν δίνει στο σώμα μόνο υγεία και καθαριότητα αλλά είναι και ένα μέσο αυτοεπιβεβαίωσης και αυτογνωσίας.
Το μπάνιο είναι πριν απ΄ όλα μία διαδικασία που μπορεί να αποβεί ως μέσο που μας δίνει την δυνατότητα επιστροφής στον εαυτό μας.
Μέσα στο μπάνιο του κανείς, ξαναβρίσκει και αναγνωρίζει το σώμα του. Έτσι όπως βρισκόμαστε γυμνοί μέσα στο ζεστό νερό ξαναβρίσκουμε την παιδική μας ηλικία και μας δημιουργείται ένα περιβάλλον «επιστροφής ση μητέρα» που «μαντεύει» τις αισθήσεις μας. Ιδιαίτερα για τον άνθρωπο των μεγάλων πόλεων το μπάνιο μπορεί να θεωρηθεί ως μία μεταβατική αλλαγή από τη δραστήρια ζωή και το στρες, ση χαλάρωση, στην ηρεμία και στην ισορροπία.
Μέσα στο μπάνιο ξυπνούν όλες οι αισθήσεις. Η αίσθηση της όρασης από το χρώμα του νερού, η αίσθηση της αφής από την απαλότητα και τη ρευστότητα της σαπουνάδας και η αίσθηση της όσφρησης επηρεάζεται θετικά από την οσμή του αφρόλουτρου.
Έχει γίνει κοινό μυστικό πλέον ότι όσοι έχουν καθιερώσει το καθημερινό μπάνιο ή ντους σαν μια ανάγκη αφύπνισης του δέρματος, είναι πιο όμορφοι και πιο υγιείς από άλλους που κάνουν μπάνιο μόνο από ανάγκη καθαριότητας και όχι καθημερινά.